| - piepser, m.
- piepvogel, m.
- pier, m.
- pieraas, n. m.
- piere, f.
- pieren, verb.
- pierling, m.
- pierutsch
- piesemen, verb.
- piet, n.
- pietanz, f.
- pietät, f.
- pietismus, m.
- pietist, m.
- pietisterei, f.
- pietistin, f.
- pietistisch, adj. und adv.
- pif, interjection
- piff, interjection
- piffel
- pigel, m. n.
- phi, interjection
- pihras
- pik
- pik, m.
- pick, m.
- piek, m.
- pik, n.
- piek, n.
- pikant, adj. und adv.
- pike, f.
- pike, f.
- picke, f.
- pieke, f.
- pikenier, m.
- pikenmann, m.
- pikenschwinger, m.
- pikenspiel, n.
- pikenstich, m.
- pikenträger, m.
- pikern
- piket, n.
- piketen, verb.
- piketspiel, n.
- pikieren
- piknik
- pilaster, m.
- pilch, m.
- piler
- pilger, m.
- pilgeraffe, m.
- pilgeraufzug, m.
- pilgerbillet, n.
- pilgerblume, f.
- pilgerer, m.
- pilgererde, f.
- pilgerfahrt, f.
- pilgerfalke
- pilgerflasche, f.
- pilgergang, m.
- pilgergeist, m.
- pilgergewand, n.
- pilgerharm, m.
- pilgerhaube, f.
- pilgerhaufe, m.
- pilgerhaus, n.
- pilgerhorde, f.
- pilgerhut, m.
- pilgerhütte, f.
- pilgerim
- pilgerin, m.
- pilgrin, m.
- pilgerin, f.
- pilgerkleid, n.
- pilgerkleidung, f.
- pilgerknabe, m.
- pilgerkost, f.
- pilgerkragen, m.
- pilgerkutte, f.
- pilgerland, n.
- pilgerlauf, m.
- pilgerleben, n.
- pilgerleute
- pilgermädel, n.
- pilgermantel, m.
- pilgermüde, adj.
- pilgermuschel
- pilgern, verb.
- pilgerreihe, f.
- pilgerreise, f.
- pilgerreue, f.
- pilgerrock, m.
- pilgerruf, m.
- pilgersack, m.
- pilgersage, f.
- pilgerschaft, f.
- pilgerschaften, verb.
- pilgerschar, f.
- pilgerschiff, n.
- pilgerschlosz, n.
- pilgersmann, m.
- pilgerspeise, f.
- pilgerstab, m.
- pilgerstand, m.
- pilgers-, f.
- pilgertracht, f.
- pilgerstrasze, f.
- pilgerstreu, f.
- pilgersweise, adv.
- pilgertag, m.
- pilgertasche, f.
- pilgerthal, n.
- pilgerverlöbnis, n.
- pilgervolk, n.
- pilgerwallen, n.
- pilgerweg, m.
- pilgerwelt, f.
- pilgerzeit, f.
- pilgerzug, m.
- pilgram, m.
- pilgramhaus, n.
- pilgramin, f.
- pilgrammantel, m.
- pilgramschaft, f.
- pilgramshabit, m.
- pilgramskleid, n.
- pilgramsleute
- pilgramsmuschel, f.
- pilgramsschuhe
- pilgramstab, m.
- pilgramsweise, adv.
- pilgreim
- pilgrein, m.
- pilgrem
- pilgrim, m.
- pilgrimen, verb.
- pilgrimfalke, m.
- pilgrimieren, verb.
- pilgrimschaft, f.
- pilgrimsjahr, n.
- pilgrimsreise, f.
- pilgrimstand, m.
- pilgrimsweg, m.
- pilgrin, m.
- pilkentafel, f.
- pillchen, n.
- pille, f.
- pille, f.
- pillelein, n.
- pillen, verb.
- pillenblume, f.
- pillendreher, m.
- pillenfarn, m.
- pillenform, f.
- pillengott, m.
- pillenkäfer, m.
- pillenkram, m.
- pillenkraut, n.
- pillenmasse
- pillennessel, f.
- pillenware, f.
- pillenwespe, f.
- pilot, m.
- pilz, m.
- pilzengericht, n.
- pilzgeschlecht, n.
- pilzicht, adj.
- pilzig, adj.
- pilzmücke
- pim, interj.
- piment, m.
- pimmeln
- pimpäugig, adj.
- pimpel, m.
- pimpelgicht, f.
- pimpelhans, m.
- pimpelig, adj. und adv.
- pimpelich, adj. und adv.
- pimpelmeise, f.
- pimpeln, verb.
- pimmeln, verb.
- pimperlichkeit, f.
- pimpernickel
- pimpelung, f.
- pimpern, verb.
- pimpernell
- pimpernusz, f.
- pimpernuszbaum, m.
- pimpinelle
- pimplich
- pin, m.
- pinapfel
- pinasse, f.
- pinbaum, m.
- pinge
- pinge, f.
- pinie, f.
- pink, interj.
- pinke, m.
- pinke, f.
| piepser, m. pipio, pipser Stieler 1436; westerw. ein mensch der leise redet; eine stets kränkelnde, schwächliche person. Schmidt 138.
piepvogel, m. piepender, singender vogel Frommann 3, 502, Stürenburg 175b; plattd. pîpvoggel Danneil 156a, dim. pipvögelken (scherzhaft auch für junge mädchen gebraucht) Dähnert 350b; spöttische bezeichnung des rothen adlerordens. Albrecht Leipz. mundart 182b; ein schwächlicher, kränklicher, ewig klagender mensch (s. piepen 3) ebenda und Danneil a. a. o.
pier, m., mnl. pier, pier-worm Kilian 401b, nnl. pier Kramer 292b, mnd. pyr, regenwurm, an der Nordseeküste pier, der fischersandwurm Schiller-Lübben 3, 332b. Stürenburg 175b. Oken 5, 569.
pieraas, n. m., mnd. pîrâs, regenwurm als köder (aas) an der angel Schiller-Lübben 3, 332b: die plötzen-angel bedeckt man mit pyras oder regenwürmern. Colerus hausbuch 497; [Bd. 13, Sp. 1845] pieraas Nemnich 2, 459; so wärs mir lieb, wenn sie ihr nez auswürfe oder ihren angel; den pihras, der darauf steken mus, will ich besorgen. Hermes Soph. (1776) 6, 405.
piere, f. oder maipiere, pierling, die elrize Brehm thierl. 5, 673.
pieren, verb., ostfries. mit würmern (s. pier) fischen. Stürenburg 175b; mnl. pieren, regenwürmer fangen. Kilian 401b.
pierling, m., s. piere.
pierutsch, s. pirutsch.
piesemen, verb. was biesen, bisen th. 1, 3. 46: was aber hin und wieder piesemet, alle jahr vier dienste haben mus. Mathesius Syr. 3, 22a.
piet, n., s. biet 3 (in Zürich piett Th. Platter 50 B., in Berner piet 114).
pietanz, f. die tägliche, besonders die reichlichere portion eines klostergeistlichen an brot und wein. Schm.2 1, 414 f. (15. u. 16. jahrh.). Basler chron. 1, 336. A. Tucher hausbuch 188a; mhd. pitanz, pitanze, pietanz, mnd. pitancic aus mlat. pitantia, it. pietanza, pitanza, franz. pitance, worüber Diez4 246. | |