| - pieperei, f.
- pieperig, adj.
- pieperling, m.
- piepfliege
- piephacke, f.
- piephaftig, adj.
- piephahn, m.
- piphahn, m.
- piepig, adj.
- pipig, adj.
- piepisch, adj.
- piepjung, adj.
- pieplein, n.
- pieplerche, f.
- pieplich
- pieplings, adv.
- piepmatz, m.
- piepmaus, f.
- piepsen, verb.
- pipsen, verb.
- piepser, m.
- piepvogel, m.
- pier, m.
- pieraas, n. m.
- piere, f.
- pieren, verb.
- pierling, m.
- pierutsch
- piesemen, verb.
- piet, n.
- pietanz, f.
- pietät, f.
- pietismus, m.
- pietist, m.
- pietisterei, f.
- pietistin, f.
- pietistisch, adj. und adv.
- pif, interjection
- piff, interjection
- piffel
- pigel, m. n.
- phi, interjection
- pihras
- pik
- pik, m.
- pick, m.
- piek, m.
- pik, n.
- piek, n.
- pikant, adj. und adv.
- pike, f.
- pike, f.
- picke, f.
- pieke, f.
- pikenier, m.
- pikenmann, m.
- pikenschwinger, m.
- pikenspiel, n.
- pikenstich, m.
- pikenträger, m.
- pikern
- piket, n.
- piketen, verb.
- piketspiel, n.
- pikieren
- piknik
- pilaster, m.
- pilch, m.
- piler
- pilger, m.
- pilgeraffe, m.
- pilgeraufzug, m.
- pilgerbillet, n.
- pilgerblume, f.
- pilgerer, m.
- pilgererde, f.
- pilgerfahrt, f.
- pilgerfalke
- pilgerflasche, f.
- pilgergang, m.
- pilgergeist, m.
- pilgergewand, n.
- pilgerharm, m.
- pilgerhaube, f.
- pilgerhaufe, m.
- pilgerhaus, n.
- pilgerhorde, f.
- pilgerhut, m.
- pilgerhütte, f.
- pilgerim
- pilgerin, m.
- pilgrin, m.
- pilgerin, f.
- pilgerkleid, n.
- pilgerkleidung, f.
- pilgerknabe, m.
- pilgerkost, f.
- pilgerkragen, m.
- pilgerkutte, f.
- pilgerland, n.
- pilgerlauf, m.
- pilgerleben, n.
- pilgerleute
- pilgermädel, n.
- pilgermantel, m.
- pilgermüde, adj.
- pilgermuschel
- pilgern, verb.
- pilgerreihe, f.
- pilgerreise, f.
- pilgerreue, f.
- pilgerrock, m.
- pilgerruf, m.
- pilgersack, m.
- pilgersage, f.
- pilgerschaft, f.
- pilgerschaften, verb.
- pilgerschar, f.
- pilgerschiff, n.
- pilgerschlosz, n.
- pilgersmann, m.
- pilgerspeise, f.
- pilgerstab, m.
- pilgerstand, m.
- pilgers-, f.
- pilgertracht, f.
- pilgerstrasze, f.
- pilgerstreu, f.
- pilgersweise, adv.
- pilgertag, m.
- pilgertasche, f.
- pilgerthal, n.
- pilgerverlöbnis, n.
- pilgervolk, n.
- pilgerwallen, n.
- pilgerweg, m.
- pilgerwelt, f.
- pilgerzeit, f.
- pilgerzug, m.
- pilgram, m.
- pilgramhaus, n.
- pilgramin, f.
- pilgrammantel, m.
- pilgramschaft, f.
- pilgramshabit, m.
- pilgramskleid, n.
- pilgramsleute
- pilgramsmuschel, f.
- pilgramsschuhe
- pilgramstab, m.
- pilgramsweise, adv.
- pilgreim
- pilgrein, m.
- pilgrem
- pilgrim, m.
- pilgrimen, verb.
- pilgrimfalke, m.
- pilgrimieren, verb.
- pilgrimschaft, f.
- pilgrimsjahr, n.
- pilgrimsreise, f.
- pilgrimstand, m.
- pilgrimsweg, m.
- pilgrin, m.
- pilkentafel, f.
- pillchen, n.
- pille, f.
- pille, f.
- pillelein, n.
- pillen, verb.
- pillenblume, f.
- pillendreher, m.
- pillenfarn, m.
- pillenform, f.
- pillengott, m.
- pillenkäfer, m.
- pillenkram, m.
- pillenkraut, n.
- pillenmasse
- pillennessel, f.
- pillenware, f.
- pillenwespe, f.
- pilot, m.
- pilz, m.
- pilzengericht, n.
- pilzgeschlecht, n.
- pilzicht, adj.
- pilzig, adj.
- pilzmücke
- pim, interj.
- piment, m.
- pimmeln
- pimpäugig, adj.
- pimpel, m.
- pimpelgicht, f.
- pimpelhans, m.
- pimpelig, adj. und adv.
- pimpelich, adj. und adv.
- pimpelmeise, f.
- pimpeln, verb.
| pieperei, f. das piepen, gepiepe: die einwendung gegen das heut ist die unstatthafteste piperei von der welt. Bürger (1829) 6, 133.
pieperig, adj., ostfriesisch von feiner, piepender stimme Stürenburg 175b (s. piepelig); holst. kränklich, klagend, stöhnend (s. piepeln, piepen 3) Schütze 3, 208, piperig Dähnert 350b.
pieperling, m., brem. pipperling, ein zärtling der nichts vertragen kann. brem. wb. 3, 322.
piepfliege, f. musca pipiens Nemnich 3, 439, oldenb. pipflêge Frommann 3, 502.
piephacke, f. was eierhacke Nemnich a. a. o. Stürenburg 175b. [Bd. 13, Sp. 1844] piephaftig, adj. was piepisch. brem. wb. 3, 322.
piephahn, piphahn, m. 1) ein piepender hahn: auf einmal werd ich so kitzblau wie ein ziterauischer piphahn. Schwabe tintenf. 56; bair. piphahn, -gockel, -kopp, -henne, truthahn, -henne (vergl. piep m., pieper) Schm.2 1, 399; piphuhn Nemnich 3, 440. 2) das männliche glied (s. DWB hahn 4, piepe 2): als im der alte biphaan aufgewacht. Maynhinklers sack (flieg. blatt vom j. 1612) a 2, schles. pîphan Weinhold 70a, nd. piephaan Dähnert 350b, aber ostfries. piethahn Stürenburg 175b, vgl. pitt, penis 177a.
piepig, pipig, adj., nordthür. was piepelig 182b. Kleemann 16a; was pieperig Albrecht Leipz. mundart 182b. Dähnert 350b. Schambach 155b, s. pipicht th. 1, 1808 u. Weinhold schles. wb. 70a.
piepisch, adj. piepend, klagend, jammernd: aber dasz ich nun ... im genusse aller menschenfreuden so sparsam und pipisch sein soll, damit bleib mir vom leibe. Möser 4, 28; nd. piepsk Stürenburg 175b. brem. wb. 3, 321, pîpsch Schambach 155b.
piepjung, adj. sehr jung, noch nicht lange ausgekrochen. Richey 186. Schütze 3, 208. Stürenburg 175b; nnl. piepjong Kramer 292b.
pieplein, n. was piepchen, piepender laut Spiesz henneb. idiot. 183; ein piependes küchlein: die piplin, welche auszgeschloffen sein. Sebiz feldbau 106; leg die jungen piplen in ein korb und fr ein hennen darzu, so nimpst die henn an, und frt sie hinfürter mit sich. Herr feldbau 123a; schles. das pîpel, vögelchen Weinhold 70a; die nestflüchter oder pippel. Oken 7, 9. | |