| - KËVERE, swm.
- quâtkëvere, swm.
- këverbiunt
- KEVJE, stf.
- KËWE
- KEƷƷÎ, stn.
- keʒʒel, stm.
- gumpostkeʒʒel, stm.
- keʒʒelkrût
- keʒʒelvar
- KÎBE, swv.
- kîp (-bes), flex. bes) stm.
- widerkîp, stm.
- kibel, swv.
- kivel, swv.
- kibelunge, stf.
- CIBÔRJUM
- KÎCHE, swv.
- kîchen, stn.
- kîche, swm.
- kîche, swv.
- KICHER, stswf.
- Cidegast, n. pr.
- KIEL, stm.
- kielbrüstec
- kielkemenâte
- kielgesinde
- KIEN, stm.
- kienast
- kienboum
- kienlîte
- KIESEN
- KIFE, swv.
- KIFFE, swv.
- KIL
- KIL, stm.
- KÎL, stm.
- kîlhouwe
- kîle, swv.
- KILBE
- KILCHE
- Killicrates, n. pr.
- Killirjacac, n. pr.
- CIMÎT, stm.
- KÎNE
- KEIN
- KINEN
- GEKINEN
- bekîne, stv.
- erkîne, stv.
- zerkîne, stv.
- kîme, swm.
- CINEMÎN
- Kingrimursël, n. pr.
- KINGRISÎN, n. pr.
- Kingrivâls, geogr. n.
- Kingrûn, n. pr.
- KINNE
- KAN
- KUNNEN
- kan, v. anom.
- kunnen, v. anom.
- erkunnen, partic.
- erkunne
- verkunnen, partic.
- kenne, swv.
- bekenne, swv.
- unbekant, adj. partic.
- bekantlich, adj.
- bekentlich, adj.
- bekantnisse, stf.
- bekennec, adj.
- unbekennelich, adj.
- erkenne, swv.
- erkant, adject. partic.
- ûʒerkant, adj. partic.
- unerkant, adj. partic.
- erkante, swm.
- erkantlich, adj.
- unerkantlich, adj.
- unerkennec, adj.
- erkennelich, adj.
- erkenneclich, adject.
- erkenneclîchen, adv.
- urkende, stf.
- urkantnis, stf.
- underkenne, swv.
- kunne, swv.
- erkunne, swv.
- verkunne, swv.
- kunner, stm.
- kunt, adj.
- unkunt, adj.
- kunde, swm.
- unkunde, swm.
- nâchkunde, swm.
- kuntlich, adj.
- kuntlîche, adv.
- kuntlîchen, adv.
- unkuntlîche, adv.
- kuntsame, stf.
- kuntschaft, stf.
- künde, adj.
- kunde, adj.
- unkünde, adj.
- listkünde, adj.
- kündelich, adj.
- künde, stf.
- unkünde, stf.
- kündec, adj.
- unkündec, adj.
- kündeclich, adj.
- kündeclîche, adv.
- kündekeit, stf.
- kündige, swv.
- überkündige, swv.
- kundigære, stm.
- urkünde, stn.
- urkunde, stn.
- urkünde, swm.
- urkünde, swv.
- urkundære, stm.
- kunde, swv.
- künde
- erkünde, swv.
- gekünde, swv.
- verkünde, swv.
- verkünden, stn.
- volkünde, swv.
- kunst, stf.
- künstelôs, adj.
- künsterîch, adj.
- unkunst, adj.
- künstec, adj.
- künsteclîche, adv.
- künsteclîchen, adv.
- unkünstec, adj.
- künstlich, adj.
- unkünstlich, adj.
- kunster, stm.
- KINNE, stn.
- kinnebacke
- kinnebein
- kinnereif
- kinnezan
- KINT, adj.
- kint, stn.
- adelkint, stn.
- bruoderkint, stn.
- dëgenkint, stn.
- dirnkint, stn.
- êkint, stn.
- erbekint, stn.
- hellekint, stn.
- erbehellekint, stn.
- himelkint, stn.
- huorkint, stn.
- kebeskint, stn.
- knëhtkint, stn.
- kristenkint, stn.
- kürkint, stn.
- lërkint, stn.
- lërnkint, stn.
- muomenkint, stn.
- nëbenkint, stn.
- rôsenkint, stn.
- stiefkint, stn.
- swësterkint, stn.
- geswisterkint, stn.
- trûtkint, stn.
- urkint, stn.
- ûʒkint, stn.
- vuntkint, stn.
- westerkint, stn.
- wunschkint, stn.
- zwillichkint, stn.
- kintamme
- kintbette
- kindespil
- kinttraht
- kintvël
- kindelîn, stn.
- kindel, stn.
- dëgenkindelîn, stn.
- kindekîn, stn.
- kindahe, stn.
- kindegelich
- kindisch, adj.
- kintlich, adj.
- unkintlich, adj.
- kintlîche, adv.
- kintheit, stf.
- kinde, swv.
- erkinde, swv.
- verkinde, swv.
- Kiôt
- KÎP
- KIPEL, stn.
- KIPF, n.
- KIPFE, n.
| Lexer FindeB KËVEREswm.käfer.ahd.chëvaro Graff 4,378. bruchus sumerl. 3,7. 48,4. 38,27. gl. Mone 7,597. H. zeitschr. 5,415. sô der valke keveren vât Vrid. 73,17.
quâtkëvereswm.mistkäfer. scarabaeus sumerl. 38,28.
BMZ këverbiunt s. das zweite wort.
Lexer NLexer FindeB KEVJEstf.käfig, gefängniß.lat.cavea. ahd.chevia Graff 4,370. in die kebye bekummerte lûde zu legen Gr. w. 2,215. vgl. 223. — keffer cavea Brack 1487.
BMZ KËWE s.BMZ ich KIUWE.
Lexer KEƷƷÎstn.kessel. Stalder 2,96. caldare, lebes voc. o. 7,8. daʒ keʒʒî Ls. 1,314.
Lexer FindeB keʒʒelstm.kessel.ahd.keʒil Graff 4,537. lebes gl. Mone 7,599. sone heter keʒʒel noch smalz Iw. 126. der sich an den alten keʒʒel strîchet der wirt gern rômig Diut. 1,324. vgl. Kaspar v. d. Rhön 220. a. ûʒ keʒʒels grunde gât mîn kunst Frl. 165,7. — über den kesselfang s. RA. 919 fg.
Lexer gumpostkeʒʒelstm.kessel zum sauerkraut. Gr. w. 1,344. s. kompost.
BMZ keʒʒelkrût BMZ keʒʒelvar s. d. zweite w.
Lexer NLexer FindeB KÎBEswv.?werde heftig, schelte, keife. ouch irret mich vil manig zag der mit kîben mich vertrîben wil Herm. d. Dam. 26. a. einen kippeln und keifen Hätzl. 1,119,108.
Lexer NLexer FindeB kîp flex.(-bes)stm. 1.leidenschaftlicher eifer, leidenschaft. der lust und ouch der fröuden kîp Diut. 1,312. ir wîbes kîp verwîst in an des tievels rât beitr. 109. man sach in durch der wârheit kîp den künic Herodes strâfen MS. H. 3,411. a. 2.feindseliges wesen, gewaltthätigkeit, widersetzlichkeit. mir wirret niht sîn bœser kîp MS. 1,42. a. da enmac mir gewerren weder huote noch kîp das. 91. b. ir kîp wart grôʒ, ir vriuntschaft klein Bon. 84,51. dô huop sich schier ein grôʒer kîp das. 39,12. im gewan niht an des windes kîp das. 66,36. vgl. 64. daʒ si hât selhen kîp den ze rehte ein sælig wîp niemer rehte volbringet MS. 1,92. b. wol lite ich dar umbe kîp das. 2. 181. b. lât ûʒ herzen allen kîp Frl. 142,14. daʒ man aller fröude sich enziuhet dur der vil argen herten kîp MS. 2,198. b. si stalten ûf des schâfes lîp; daʒ beschach durch valschen kîp Bon. 7,26. diu hôchvart in in grôʒen kîp brâcht wider sîn geslehte dô Bon. 69,24. gip her vünf phenning âne kîp Bon. 76,36. âne kîp g. frau 2101. sunder kîp Frl. 360, 14. 3.wettstreit. der anger lît gar wol bespreit vil maniger hande bluomen kîp MS. 1,35. b. | |