| - abkêre, stf.
- bekêre, stf.
- dankêre, stf.
- herkêre, stf.
- überkêre, stf.
- umbekêre, stf.
- verkêre, stf.
- wandelkêre, stf.
- widerkêre, stf.
- rëhtverkêre, swm.
- bekêre, adj.
- bekêrec, adj.
- bekêrde, stf.
- verkêrde, stf.
- kërne, swstm.
- kërn, swstm.
- boumkërn
- boumwollenkërn
- kürbiʒkërne
- mandelkërn
- mandelkërne
- wînkërn
- kërnhûs
- kërne, swv.
- durchkernet, partic.
- kirne, swv.
- enkirne, swv.
- erkirne, swv.
- kirnîn, adj.
- Cernubilê, n. pr.
- KËRREN
- KERRET
- KERRÎNE, stf.
- kerrner, stm.
- KËRSE, swf.
- kërsboum
- CHERUBÎN
- KËRVELE, f.
- wiltkërvele, f.
- hundeskërvele, f.
- KERZE, swf.
- wandelkerze, swf.
- kerzestal
- kerzîn, adj.
- gekerzet
- bekerzet
- KES, stn.
- KESTENE, stf.
- kestenboum
- kestenwalt
- KESTIGE, swv.
- KESTEGE, swv.
- kestegunge, stf.
- kestunge, stf.
- kestige, stf.
- CÊTE, swm.
- KETENE, swstf.
- ketenhantschuoch
- ketentroie
- ketenwambes
- ketenlîn, stn.
- KETZER, stm.
- ketzervuore
- ketzerwîse
- ketzerheit, stf.
- ketzerlich, adj.
- ketzerlîchen, adv.
- ketzerîe, stf.
- verketzerîe, swm.
- KËVERE, swm.
- quâtkëvere, swm.
- këverbiunt
- KEVJE, stf.
- KËWE
- KEƷƷÎ, stn.
- keʒʒel, stm.
- gumpostkeʒʒel, stm.
- keʒʒelkrût
- keʒʒelvar
- KÎBE, swv.
- kîp (-bes), flex. bes) stm.
- widerkîp, stm.
- kibel, swv.
- kivel, swv.
- kibelunge, stf.
- CIBÔRJUM
- KÎCHE, swv.
- kîchen, stn.
- kîche, swm.
- kîche, swv.
- KICHER, stswf.
- Cidegast, n. pr.
- KIEL, stm.
- kielbrüstec
- kielkemenâte
- kielgesinde
- KIEN, stm.
- kienast
- kienboum
- kienlîte
- KIESEN
- KIFE, swv.
- KIFFE, swv.
- KIL
- KIL, stm.
- KÎL, stm.
- kîlhouwe
- kîle, swv.
- KILBE
- KILCHE
- Killicrates, n. pr.
- Killirjacac, n. pr.
- CIMÎT, stm.
- KÎNE
- KEIN
- KINEN
- GEKINEN
- bekîne, stv.
- erkîne, stv.
- zerkîne, stv.
- kîme, swm.
- CINEMÎN
- Kingrimursël, n. pr.
- KINGRISÎN, n. pr.
- Kingrivâls, geogr. n.
- Kingrûn, n. pr.
- KINNE
- KAN
- KUNNEN
- kan, v. anom.
- kunnen, v. anom.
- erkunnen, partic.
- erkunne
- verkunnen, partic.
- kenne, swv.
- bekenne, swv.
- unbekant, adj. partic.
- bekantlich, adj.
- bekentlich, adj.
- bekantnisse, stf.
- bekennec, adj.
- unbekennelich, adj.
- erkenne, swv.
- erkant, adject. partic.
- ûʒerkant, adj. partic.
- unerkant, adj. partic.
- erkante, swm.
- erkantlich, adj.
- unerkantlich, adj.
- unerkennec, adj.
- erkennelich, adj.
- erkenneclich, adject.
- erkenneclîchen, adv.
- urkende, stf.
- urkantnis, stf.
- underkenne, swv.
- kunne, swv.
- erkunne, swv.
- verkunne, swv.
- kunner, stm.
- kunt, adj.
- unkunt, adj.
- kunde, swm.
- unkunde, swm.
- nâchkunde, swm.
- kuntlich, adj.
- kuntlîche, adv.
- kuntlîchen, adv.
- unkuntlîche, adv.
- kuntsame, stf.
- kuntschaft, stf.
- künde, adj.
- kunde, adj.
- unkünde, adj.
- listkünde, adj.
- kündelich, adj.
- künde, stf.
- unkünde, stf.
- kündec, adj.
- unkündec, adj.
- kündeclich, adj.
- kündeclîche, adv.
- kündekeit, stf.
- kündige, swv.
- überkündige, swv.
- kundigære, stm.
- urkünde, stn.
- urkunde, stn.
- urkünde, swm.
- urkünde, swv.
- urkundære, stm.
- kunde, swv.
- künde
- erkünde, swv.
- gekünde, swv.
- verkünde, swv.
- verkünden, stn.
- volkünde, swv.
- kunst, stf.
- künstelôs, adj.
| abkêrestf.abwendung. des glouben ein abkêre Helbl. 2,430. Lexer FindeB bekêrestf.bekehrung. ze riuwe unt ze bekêre zôch er die heidenischen diet Servat. 204.
Lexer FindeB dankêrestf.wegwendung, das fortgehn. mit urloup tet er dankêre Parz. 390,1. der in vil zühteclîchen bat mit im der dankêre W. Wh. 130,20.
Lexer herkêrestf.das herkehren, herkommen. von dis ritters herkêre Lanz. 1816.
Lexer NLexer FindeB überkêrestf.das überkehren, der übertritt. durch die überkêre die si tet gein dem toufe W. Wh. 120,10.
Lexer NLexer umbekêrestf.umkehr. mit sneller umbekêre gienc er wider Conr. Al. 964.
Lexer verkêrestf.verkehrung. eines dinges verkêre und missewende haben g. Gerh. 1893.
Lexer wandelkêrestf.umlauf. des mânen wandelkêre Parz. 490,7. 491,5.
widerkêrestf. 1.rückkehr. widerkêre tuon zurückkehren Diemer 84, 24. Parz. 401,30. die widerkêre tuon Iw. 30. Stricker 3,173 und anm. wir enkomen nimmer mêre ze guoter widerkêre Trist. 17094. — an der widerkâre Herb. 5252. vgl. ich kêre. 2.das hin- und zurückgehn. drî widerkêre het er nu genomen durch daʒ her anʒ ende Nib. 205, 1. vgl. 2229,3. Sîfrit mit sînen degen reit vil manege widerkêre für die hütten dan das. 553,3.
Lexer rëhtverkêreswm.verdreher des rechts. du rehtverkêre MS. 2,211. b. vgl. ahd.kêro in hrukkichêro tergiversator Graff 4,479.
Lexer bekêreadj.sich hinwendend. daʒ er beide an die zuht an prîs unde an êre mohte sîn bekêre Pilat. 180. | |