| - KENEL
- KENER
- KENNE
- KENGEL, stm.
- Centriûn, geogr. n.
- KEPFER, stm.
- CERÂUNS
- KËRBE, swv.
- kërbholz
- KER, swv.
- kerbëseme
- KËRDER
- KÊRE, swv.
- kêren, stn.
- bekêre, swv.
- entkêre, swv.
- enkêre, swv.
- erkêre, swv.
- gekêre, swv.
- missekêre, swv.
- verkêre, swv.
- verkêren, stn.
- unverkêret, adj. part.
- verkêrære, stm.
- widerkêre, swv.
- kêrunge, stf.
- bekêrunge, stf.
- umbekêrunge, stf.
- verkêrunge, stf.
- kêr, stm.
- abekêr, stm.
- hinnânkêr, stm.
- înkêr, stm.
- lasterkêr, stm.
- widerkêr, stm.
- kêre, stf.
- abkêre, stf.
- bekêre, stf.
- dankêre, stf.
- herkêre, stf.
- überkêre, stf.
- umbekêre, stf.
- verkêre, stf.
- wandelkêre, stf.
- widerkêre, stf.
- rëhtverkêre, swm.
- bekêre, adj.
- bekêrec, adj.
- bekêrde, stf.
- verkêrde, stf.
- kërne, swstm.
- kërn, swstm.
- boumkërn
- boumwollenkërn
- kürbiʒkërne
- mandelkërn
- mandelkërne
- wînkërn
- kërnhûs
- kërne, swv.
- durchkernet, partic.
- kirne, swv.
- enkirne, swv.
- erkirne, swv.
- kirnîn, adj.
- Cernubilê, n. pr.
- KËRREN
- KERRET
- KERRÎNE, stf.
- kerrner, stm.
- KËRSE, swf.
- kërsboum
- CHERUBÎN
- KËRVELE, f.
- wiltkërvele, f.
- hundeskërvele, f.
- KERZE, swf.
- wandelkerze, swf.
- kerzestal
- kerzîn, adj.
- gekerzet
- bekerzet
- KES, stn.
- KESTENE, stf.
- kestenboum
- kestenwalt
- KESTIGE, swv.
- KESTEGE, swv.
- kestegunge, stf.
- kestunge, stf.
- kestige, stf.
- CÊTE, swm.
- KETENE, swstf.
- ketenhantschuoch
- ketentroie
- ketenwambes
- ketenlîn, stn.
- KETZER, stm.
- ketzervuore
- ketzerwîse
- ketzerheit, stf.
- ketzerlich, adj.
- ketzerlîchen, adv.
- ketzerîe, stf.
- verketzerîe, swm.
- KËVERE, swm.
- quâtkëvere, swm.
- këverbiunt
- KEVJE, stf.
- KËWE
- KEƷƷÎ, stn.
- keʒʒel, stm.
- gumpostkeʒʒel, stm.
- keʒʒelkrût
- keʒʒelvar
- KÎBE, swv.
- kîp (-bes), flex. bes) stm.
- widerkîp, stm.
- kibel, swv.
- kivel, swv.
- kibelunge, stf.
- CIBÔRJUM
- KÎCHE, swv.
- kîchen, stn.
- kîche, swm.
- kîche, swv.
- KICHER, stswf.
- Cidegast, n. pr.
- KIEL, stm.
- kielbrüstec
- kielkemenâte
- kielgesinde
- KIEN, stm.
- kienast
- kienboum
- kienlîte
- KIESEN
- KIFE, swv.
- KIFFE, swv.
- KIL
- KIL, stm.
- KÎL, stm.
- kîlhouwe
- kîle, swv.
- KILBE
- KILCHE
- Killicrates, n. pr.
- Killirjacac, n. pr.
- CIMÎT, stm.
- KÎNE
- KEIN
- KINEN
- GEKINEN
- bekîne, stv.
- erkîne, stv.
- zerkîne, stv.
- kîme, swm.
- CINEMÎN
- Kingrimursël, n. pr.
- KINGRISÎN, n. pr.
- Kingrivâls, geogr. n.
- Kingrûn, n. pr.
- KINNE
- KAN
- KUNNEN
- kan, v. anom.
- kunnen, v. anom.
- erkunnen, partic.
- erkunne
- verkunnen, partic.
- kenne, swv.
- bekenne, swv.
- unbekant, adj. partic.
- bekantlich, adj.
- bekentlich, adj.
- bekantnisse, stf.
- bekennec, adj.
- unbekennelich, adj.
- erkenne, swv.
- erkant, adject. partic.
- ûʒerkant, adj. partic.
- unerkant, adj. partic.
- erkante, swm.
- erkantlich, adj.
- unerkantlich, adj.
- unerkennec, adj.
- erkennelich, adj.
- erkenneclich, adject.
- erkenneclîchen, adv.
- urkende, stf.
- urkantnis, stf.
- underkenne, swv.
- kunne, swv.
- erkunne, swv.
- verkunne, swv.
- kunner, stm.
- kunt, adj.
- unkunt, adj.
- kunde, swm.
- unkunde, swm.
| | |