| - KEIBE, stf.
- KEIBE, swm.
- Keie, n. pr.
- Keye, n. pr.
- KEIE, sw.
- KEIN
- KEISER, stm.
- himelkeiser, stm.
- keiserambet
- keiserrîche
- keisertuom, stn.
- keiserlich, adj.
- keiserlîche, adv.
- keiserlîchen, adv.
- keiserinne, stf.
- keiserîn, stf.
- engelkeiserîn, stf.
- himelkeiserîn, stf.
- KËL, swf. stf.
- kniekël, swf.
- këlbant
- këlbrât
- kelgîtecheit
- këlsuht
- këlch, stm.
- KELCH, stm.
- KELGE, swv.
- CELIDÔN
- KELLÆRE, stm.
- KELRE, stm.
- trinkkeller, stm.
- wînkeller, stm.
- zolkeller, stm.
- kellerambet
- kellerhals
- kelnære, stm.
- kelnerîn, stf.
- KELLE, stswf.
- KËLN
- KELZ
- KEMEL, stm.
- KEMBEL, stm.
- KEMMEL, stm.
- kembeltier
- kemelîn, adj.
- kembelîn, adj.
- KEMENÂTE, swf. stf.
- kielkemenâte, swf.
- KENEL
- KENER
- KENNE
- KENGEL, stm.
- Centriûn, geogr. n.
- KEPFER, stm.
- CERÂUNS
- KËRBE, swv.
- kërbholz
- KER, swv.
- kerbëseme
- KËRDER
- KÊRE, swv.
- kêren, stn.
- bekêre, swv.
- entkêre, swv.
- enkêre, swv.
- erkêre, swv.
- gekêre, swv.
- missekêre, swv.
- verkêre, swv.
- verkêren, stn.
- unverkêret, adj. part.
- verkêrære, stm.
- widerkêre, swv.
- kêrunge, stf.
- bekêrunge, stf.
- umbekêrunge, stf.
- verkêrunge, stf.
- kêr, stm.
- abekêr, stm.
- hinnânkêr, stm.
- înkêr, stm.
- lasterkêr, stm.
- widerkêr, stm.
- kêre, stf.
- abkêre, stf.
- bekêre, stf.
- dankêre, stf.
- herkêre, stf.
- überkêre, stf.
- umbekêre, stf.
- verkêre, stf.
- wandelkêre, stf.
- widerkêre, stf.
- rëhtverkêre, swm.
- bekêre, adj.
- bekêrec, adj.
- bekêrde, stf.
- verkêrde, stf.
- kërne, swstm.
- kërn, swstm.
- boumkërn
- boumwollenkërn
- kürbiʒkërne
- mandelkërn
- mandelkërne
- wînkërn
- kërnhûs
- kërne, swv.
- durchkernet, partic.
- kirne, swv.
- enkirne, swv.
- erkirne, swv.
- kirnîn, adj.
- Cernubilê, n. pr.
- KËRREN
- KERRET
- KERRÎNE, stf.
- kerrner, stm.
- KËRSE, swf.
- kërsboum
- CHERUBÎN
- KËRVELE, f.
- wiltkërvele, f.
- hundeskërvele, f.
- KERZE, swf.
- wandelkerze, swf.
- kerzestal
- kerzîn, adj.
- gekerzet
- bekerzet
- KES, stn.
- KESTENE, stf.
- kestenboum
- kestenwalt
- KESTIGE, swv.
- KESTEGE, swv.
- kestegunge, stf.
- kestunge, stf.
- kestige, stf.
- CÊTE, swm.
- KETENE, swstf.
- ketenhantschuoch
- ketentroie
- ketenwambes
- ketenlîn, stn.
- KETZER, stm.
- ketzervuore
- ketzerwîse
- ketzerheit, stf.
- ketzerlich, adj.
- ketzerlîchen, adv.
- ketzerîe, stf.
- verketzerîe, swm.
- KËVERE, swm.
- quâtkëvere, swm.
- këverbiunt
- KEVJE, stf.
- KËWE
- KEƷƷÎ, stn.
- keʒʒel, stm.
- gumpostkeʒʒel, stm.
- keʒʒelkrût
- keʒʒelvar
- KÎBE, swv.
- kîp (-bes), flex. bes) stm.
- widerkîp, stm.
- kibel, swv.
- kivel, swv.
- kibelunge, stf.
- CIBÔRJUM
- KÎCHE, swv.
- kîchen, stn.
- kîche, swm.
- kîche, swv.
- KICHER, stswf.
- Cidegast, n. pr.
- KIEL, stm.
- kielbrüstec
- kielkemenâte
- kielgesinde
- KIEN, stm.
- kienast
- kienboum
- kienlîte
- KIESEN
- KIFE, swv.
- KIFFE, swv.
- KIL
- KIL, stm.
- KÎL, stm.
- kîlhouwe
- kîle, swv.
- KILBE
- KILCHE
- Killicrates, n. pr.
- Killirjacac, n. pr.
- CIMÎT, stm.
- KÎNE
- KEIN
- KINEN
| Lexer NLexer FindeB KEIBEstf.mastkorb.lat.cophinus rom.cofa, coffa Gr. 13, 184. in die keibe gân Gudr. 1140,1. vgl. Türl. Wh. 75. b.
Lexer FindeB KEIBEswm. 1.leichnam, aas. 2.ein schlechter mensch, der den galgen verdient Oberl. 770. 771. Frisch 1,508. a. Schmid sw. wb. 304. keibenschinder henker Thom. Platter 67.
Keie , Keyen. pr.der scheneschlant oder truhsæʒe des königs Artus. Parz. 150 — 53. 206. 218. 221. 222. 277 — 79. 290. 293 — 99. 305 — 09. 651. im Iwein Keiî. über andere formen s. Lachmann zu Iw. 74.
Lexer NLexer KEIE?sw.helme, keyen unde swert livl. chron. 3884.
BMZ KEIN s.EIN.
Lexer FindeB KEISERstm.kaiser;lat.Caesar. hêr keiser Walth. 11,30. von Rôme keiser das. 84,30. dem keiser Karl W. Wh. 51,12. künec, keiser, keiserîn Parz. 13,9. nie keiser wart sô rîche Nib. 50,3. daʒ nie keiser baʒ gestreit Walth. 18,35. daʒ si den keiser lieʒen haben sîn küniges reht das. 11,28. des keisers hant Parz. 563,10. — epitheton Gottes und Christi. got ist kunic, keiser alwaltic Diemer 93,22. der ein keiser ist der wâre himels und der erde zwâre Mar. 162. alsus lob ich dich, minneclîcher keiser Gfr. lobges. 55. vgl. Wigal. 3062. des himeleschen keisers solt Walth. 13,8. des himels keiser Engelh. 5162. der himele keiser g. sm. 513. vgl. XXVI, 1. XLII, 6. dem hœchsten keiser Mai 187,22.
Lexer NLexer FindeB himelkeiserstm.himmelskaiser; epitheton Gottes und Christi. Servat. 704. 1158. Er. 132.
BMZ keiserambet BMZ keiserrîche s. das zweite wort.
Lexer NLexer FindeB keisertuomstn.kaiserthum. leseb. 892. 26.
Lexer FindeB keiserlichadj.kaiserlich. diu keiserlîche crône glaube 1456. iur keiserlich gerihte Eracl. 4122. herrlich, stattlich. sîn keiserlîcheʒ houbet Walth. 18,32. keiserlîchiu bein Trist. 708. keiserlîchiu habe das. 4471. keiserlîcher lîp das. 1026. keiserlîcher man das. 6622. keiserlîcheʒ gewant das. 11216. keiserlîcheʒ wîp das. 1317. mehr der art bei Conr. v. Würzb. z. b. keiserlîchiu maget Conr. Al. 398. keiserlîchiu jugent g. sm. 1757. Engelh. 863. vgl. Haupt.
Lexer FindeB keiserlîche , keiserlîchenadv.nach art eines kaisers. keiserlîche geben gr. Rud. Gb, 12. keiserlîchen geben Mai 188,34. keiserlîche leben L. Alex. 3872 W. En. 101. c. keiserlîche rîten Trist. 690. | |