| - CÊDER
- KEFER, swv.
- KEFSE, swf.
- KAFSE, swf.
- KEGEL, stm.
- kegelspil
- kegele, swv.
- CEGÔLITUS
- KEIBE, stf.
- KEIBE, swm.
- Keie, n. pr.
- Keye, n. pr.
- KEIE, sw.
- KEIN
- KEISER, stm.
- himelkeiser, stm.
- keiserambet
- keiserrîche
- keisertuom, stn.
- keiserlich, adj.
- keiserlîche, adv.
- keiserlîchen, adv.
- keiserinne, stf.
- keiserîn, stf.
- engelkeiserîn, stf.
- himelkeiserîn, stf.
- KËL, swf. stf.
- kniekël, swf.
- këlbant
- këlbrât
- kelgîtecheit
- këlsuht
- këlch, stm.
- KELCH, stm.
- KELGE, swv.
- CELIDÔN
- KELLÆRE, stm.
- KELRE, stm.
- trinkkeller, stm.
- wînkeller, stm.
- zolkeller, stm.
- kellerambet
- kellerhals
- kelnære, stm.
- kelnerîn, stf.
- KELLE, stswf.
- KËLN
- KELZ
- KEMEL, stm.
- KEMBEL, stm.
- KEMMEL, stm.
- kembeltier
- kemelîn, adj.
- kembelîn, adj.
- KEMENÂTE, swf. stf.
- kielkemenâte, swf.
- KENEL
- KENER
- KENNE
- KENGEL, stm.
- Centriûn, geogr. n.
- KEPFER, stm.
- CERÂUNS
- KËRBE, swv.
- kërbholz
- KER, swv.
- kerbëseme
- KËRDER
- KÊRE, swv.
- kêren, stn.
- bekêre, swv.
- entkêre, swv.
- enkêre, swv.
- erkêre, swv.
- gekêre, swv.
- missekêre, swv.
- verkêre, swv.
- verkêren, stn.
- unverkêret, adj. part.
- verkêrære, stm.
- widerkêre, swv.
- kêrunge, stf.
- bekêrunge, stf.
- umbekêrunge, stf.
- verkêrunge, stf.
- kêr, stm.
- abekêr, stm.
- hinnânkêr, stm.
- înkêr, stm.
- lasterkêr, stm.
- widerkêr, stm.
- kêre, stf.
- abkêre, stf.
- bekêre, stf.
- dankêre, stf.
- herkêre, stf.
- überkêre, stf.
- umbekêre, stf.
- verkêre, stf.
- wandelkêre, stf.
- widerkêre, stf.
- rëhtverkêre, swm.
- bekêre, adj.
- bekêrec, adj.
- bekêrde, stf.
- verkêrde, stf.
- kërne, swstm.
- kërn, swstm.
- boumkërn
- boumwollenkërn
- kürbiʒkërne
- mandelkërn
- mandelkërne
- wînkërn
- kërnhûs
- kërne, swv.
- durchkernet, partic.
- kirne, swv.
- enkirne, swv.
- erkirne, swv.
- kirnîn, adj.
- Cernubilê, n. pr.
- KËRREN
- KERRET
- KERRÎNE, stf.
- kerrner, stm.
- KËRSE, swf.
- kërsboum
- CHERUBÎN
- KËRVELE, f.
- wiltkërvele, f.
- hundeskërvele, f.
- KERZE, swf.
- wandelkerze, swf.
- kerzestal
- kerzîn, adj.
- gekerzet
- bekerzet
- KES, stn.
- KESTENE, stf.
- kestenboum
- kestenwalt
- KESTIGE, swv.
- KESTEGE, swv.
- kestegunge, stf.
- kestunge, stf.
- kestige, stf.
- CÊTE, swm.
- KETENE, swstf.
- ketenhantschuoch
- ketentroie
- ketenwambes
- ketenlîn, stn.
- KETZER, stm.
- ketzervuore
- ketzerwîse
- ketzerheit, stf.
- ketzerlich, adj.
- ketzerlîchen, adv.
- ketzerîe, stf.
- verketzerîe, swm.
- KËVERE, swm.
- quâtkëvere, swm.
- këverbiunt
- KEVJE, stf.
- KËWE
- KEƷƷÎ, stn.
- keʒʒel, stm.
- gumpostkeʒʒel, stm.
- keʒʒelkrût
- keʒʒelvar
- KÎBE, swv.
- kîp (-bes), flex. bes) stm.
- widerkîp, stm.
- kibel, swv.
- kivel, swv.
- kibelunge, stf.
- CIBÔRJUM
- KÎCHE, swv.
- kîchen, stn.
- kîche, swm.
- kîche, swv.
- KICHER, stswf.
- Cidegast, n. pr.
- KIEL, stm.
- kielbrüstec
- kielkemenâte
- kielgesinde
- KIEN, stm.
- kienast
- kienboum
- kienlîte
- KIESEN
- KIFE, swv.
- KIFFE, swv.
- KIL
- KIL, stm.
- KÎL, stm.
- kîlhouwe
- kîle, swv.
| BMZ CÊDER s.ZÊDER.
Lexer NLexer KEFER?swv.ein jagdausdruck. si keferten nâch der vart Ls. 2,296.
Lexer NLexer FindeB KEFSE , KAFSEswf.reliquienkapsel.ahd.kafsa Graff 4,379. Grimm gesch. d. d. spr. 149. capsa sumerl. 36,48. gl. Mone 7,587.— Parz. 268,28. 498, 9. auf die kefsen werden eide geschworen RA. 896. dirre kefsen schîn erkenne ich, wand ich drûffe swuor Parz. 460,2. vgl. 459,26. die kafsen rüeren MS. 2,174. b. — Maria ist kefse der heilikeit das. 213 a. MS. H. 3,332. sælden kefs vol heilikeit gestôʒen Helbl. 11,53. vgl. Grimm z. g. sm. XXX, 17. das kreuz ist gotes wallestap und kefs der marter sîn Frl. KL. 21,24. — rehter êren kefs Frl. 49,1.
Lexer FindeB KEGELstm.kegel, keil.ahd.chegil Graff 4,362. Gr. 2,111. piramis Diefenb. gl. 214. 2.unechtes kind. kegel oder kotzensun spurius voc. 1482, bl. 92. a. succuba, filius rivalis, ein kekel. dicimus enim dô lief us kint und kekel voc. vrat. noch in der alliterierenden formel, kind und kegel.
BMZ kegelspil s. das zweite wort.
Lexer NLexer kegeleswv.kegele. Gr. 2,115.
Lexer FindeB CEGÔLITUSein edelstein Parz. 791,16.
Lexer NLexer FindeB KEIBEstf.mastkorb.lat.cophinus rom.cofa, coffa Gr. 13, 184. in die keibe gân Gudr. 1140,1. vgl. Türl. Wh. 75. b.
Lexer FindeB KEIBEswm. 1.leichnam, aas. 2.ein schlechter mensch, der den galgen verdient Oberl. 770. 771. Frisch 1,508. a. Schmid sw. wb. 304. keibenschinder henker Thom. Platter 67.
Keie , Keyen. pr.der scheneschlant oder truhsæʒe des königs Artus. Parz. 150 — 53. 206. 218. 221. 222. 277 — 79. 290. 293 — 99. 305 — 09. 651. im Iwein Keiî. über andere formen s. Lachmann zu Iw. 74.
Lexer NLexer KEIE?sw.helme, keyen unde swert livl. chron. 3884. | |