| - KARRE, swm.
- karrer, stm.
- karrech, stswm.
- karrosche, sw.
- karrâsche, sw.
- karrûne, swf.
- Karrîax, n. pr.
- Karsnafîde, n. pr.
- KARTE, swf.
- KARST, stm.
- Kartâgô, geogr. n.
- KARVE
- KASAGÂN
- CASAGÂN
- KÂSE, f.
- KÆSE, stm.
- legerkæse, stm.
- sweigekæse, stn.
- zigerkæse, stm.
- kæsekar
- kæseluppe
- kæsenapf
- kæsewaʒʒer
- Kaspar, n. pr.
- KASTÂNE, stf.
- KASTE, swm.
- hungerkaste, swm.
- kornkaste, swm.
- kastvogel
- kaste, swv.
- verkaste, swv.
- KASTËL, stn.
- KASTELÂN, stn.
- KASTIGE
- Castis, n. pr.
- KASUGELE, swf.
- KÂT, adj.
- kâtsprëche
- KÂT, stm. stn.
- KÔT, stm. stn.
- QUÂT, stm. stn.
- quâtkevëre
- quâtsac
- kôtec, adj.
- KATEBLATÎN
- Katelange, geogr. n.
- KATER
- KATHEZIZIERE, swv.
- KATOLICÔ
- Kâtor, n. pr.
- Katus, geogr. n.
- Catus, geogr. n.
- KATZE, swv.
- merkatze, swf.
- sturmkatze, swf.
- katzenhurt
- katzenkrût
- katzenrein
- katzenzagel
- ketzîn, adj.
- kater, stm.
- katerman
- Kaukasas, geogr. n.
- KAWERZÎN, stm.
- KAUWËRZÎN, stm.
- Kaylët, n. pr.
- KEBES, stf. swf.
- KEBESE, stf. swf.
- kebesbruoder
- kebeshalp
- kebeskint
- kebessun
- kebeswîp
- kebeslich, adj.
- kebeslîche, adv.
- kebeselinc, stm.
- kebese, swv.
- bekebese, swv.
- verkebese, swv.
- KËC
- KËDEN
- CÊDER
- KEFER, swv.
- KEFSE, swf.
- KAFSE, swf.
- KEGEL, stm.
- kegelspil
- kegele, swv.
- CEGÔLITUS
- KEIBE, stf.
- KEIBE, swm.
- Keie, n. pr.
- Keye, n. pr.
- KEIE, sw.
- KEIN
- KEISER, stm.
- himelkeiser, stm.
- keiserambet
- keiserrîche
- keisertuom, stn.
- keiserlich, adj.
- keiserlîche, adv.
- keiserlîchen, adv.
- keiserinne, stf.
- keiserîn, stf.
- engelkeiserîn, stf.
- himelkeiserîn, stf.
- KËL, swf. stf.
- kniekël, swf.
- këlbant
- këlbrât
- kelgîtecheit
- këlsuht
- këlch, stm.
- KELCH, stm.
- KELGE, swv.
- CELIDÔN
- KELLÆRE, stm.
- KELRE, stm.
- trinkkeller, stm.
- wînkeller, stm.
- zolkeller, stm.
- kellerambet
- kellerhals
- kelnære, stm.
- kelnerîn, stf.
- KELLE, stswf.
- KËLN
- KELZ
- KEMEL, stm.
- KEMBEL, stm.
- KEMMEL, stm.
- kembeltier
- kemelîn, adj.
- kembelîn, adj.
- KEMENÂTE, swf. stf.
- kielkemenâte, swf.
- KENEL
- KENER
- KENNE
- KENGEL, stm.
- Centriûn, geogr. n.
- KEPFER, stm.
- CERÂUNS
- KËRBE, swv.
- kërbholz
- KER, swv.
- kerbëseme
- KËRDER
- KÊRE, swv.
- kêren, stn.
- bekêre, swv.
- entkêre, swv.
- enkêre, swv.
- erkêre, swv.
- gekêre, swv.
- missekêre, swv.
- verkêre, swv.
- verkêren, stn.
- unverkêret, adj. part.
- verkêrære, stm.
- widerkêre, swv.
- kêrunge, stf.
- bekêrunge, stf.
- umbekêrunge, stf.
- verkêrunge, stf.
- kêr, stm.
- abekêr, stm.
- hinnânkêr, stm.
- înkêr, stm.
- lasterkêr, stm.
- widerkêr, stm.
- kêre, stf.
- abkêre, stf.
- bekêre, stf.
- dankêre, stf.
- herkêre, stf.
- überkêre, stf.
- umbekêre, stf.
- verkêre, stf.
- wandelkêre, stf.
- widerkêre, stf.
- rëhtverkêre, swm.
- bekêre, adj.
- bekêrec, adj.
- bekêrde, stf.
- verkêrde, stf.
- kërne, swstm.
- kërn, swstm.
- boumkërn
- boumwollenkërn
- kürbiʒkërne
- mandelkërn
- mandelkërne
- wînkërn
- kërnhûs
- kërne, swv.
- durchkernet, partic.
- kirne, swv.
- enkirne, swv.
| Lexer FindeB KARREswm.karre. biga, carruca Diefenb. gl. 51. carriga garre sumerl. 36,43. stuont ûf eime karrin, den zugen zwêne varrin Ath. A*, 167. ein betrise wart gefüeret ûf einem garren Servat. 3181. karre odr ein wagen W. Wh. 315,29. ir karren ir soumær wurden geladen mit der heiden guote Mai 124,6.
Lexer FindeB karrerstm.karrenführer. Hadl. 19,2,2. Gr. w. 1,211.
Lexer FindeB karrechstswm.karre. carruh Graff 4,466. biga karrich H. zeitschr. 5, 415. reda karch voc. 1479. wagene und karrich Clos. chr. 36. ein pferd an den karch spannen Gr. w. 2,46. mit einem karchen varn das. 1,501.
Lexer NLexer FindeB karrosche , karrâschesw.wagen.lat.carruca, roman.carros Diez gr. 1,11. karrosche Ath. C, 93. Pass. 267,62. Ottoc. 656. a. der karratsch (n. sg.) Ernst 4689. der karrotsch Tit. 2701, 3. H., von einer karratsch das. 3637, 4. der karrutsch, die karrutschen Lohengr. 125. — vier karrâschen man dô luot Parz. 240,13. vier karrâschen muosen tragen manec tiwer goltvaʒ das. 237,22. — besonders der wagen, auf welchem die götter sich befinden. vgl. RA. 264. karrâschen giengen drunder: die zugen dâ besunder gewâpendiu merrinder W. Wh. 352,5. Mahmeten karrâsche das. 383,27. die karrâschen mit den goten das. 398, 27. vgl. 358,10. Ernst 4689. Lohengr. 125. wagen der das feldzeichen trägt. Grimm zu Ath. s. 63.
Lexer FindeB karrûneswf.karre. hie diu karrûne, dort der wagen W. Wh. 209,2.
Karrîaxn. pr.Terrameres sohn. W. Wh. 32.
Karsnafîden. pr.mutter der Enide. Parz. 143,30. vgl. die lesearten. Karsinefîde Er. 429.
Lexer FindeB KARTEswf.kartdistel. paliurus Diefenb. gl. 200. calcatrippa, calcadippa sumerl. 56,31. 21,57. cardone carta gl. Mone 4,96. amidum (herba) cartel das. 5,238. vgl. Schmeller 2, 329. 2.ein weberinstrument. virga pastoralis ein karte sicut textores habent, vel virga textoris Diefenb. gl. 284. mit einer webers karten slûch ern daʒ sîn houbt im brach Pass. 265,90.
KARSTstm.karst, hacke mit zwei zähnen. Graff 4,497. karsch oder hawe ligo Brack 1487.
Kartâgôgeogr. n.Carthago Parz. 399.
KARVEi. komel ciminum voc. 1479. | |