| - Kardeiz, n. pr.
- CARDENÂL, stm.
- KÂREIS, geogr. n.
- Karfodyas, n. pr.
- KARFUNKEL, stm.
- karfunkelstein
- Karidœl, geogr. n.
- KÂRÎOFEL
- kârîofelrîs
- Karkassûn, geogr. n.
- KARKÆRE, stm.
- KERKÆRE, stm.
- hellekarkære, stm.
- karkervar
- kerkerhaft, adj.
- kerke, swv.
- kerker, swv.
- bekerke, swv.
- KARL, stm.
- Karl, n. pr.
- Karle, n. pr.
- Karlinge, stm.
- Kärlinge, stm.
- Kärlingen
- KARME
- Karminal, geogr. n.
- Karnahkarnanz, n. pr.
- Karnant
- KARNÆRE, stm.
- KARPFE, swm.
- Carpîte, n. pr.
- KARRE, swm.
- karrer, stm.
- karrech, stswm.
- karrosche, sw.
- karrâsche, sw.
- karrûne, swf.
- Karrîax, n. pr.
- Karsnafîde, n. pr.
- KARTE, swf.
- KARST, stm.
- Kartâgô, geogr. n.
- KARVE
- KASAGÂN
- CASAGÂN
- KÂSE, f.
- KÆSE, stm.
- legerkæse, stm.
- sweigekæse, stn.
- zigerkæse, stm.
- kæsekar
- kæseluppe
- kæsenapf
- kæsewaʒʒer
- Kaspar, n. pr.
- KASTÂNE, stf.
- KASTE, swm.
- hungerkaste, swm.
- kornkaste, swm.
- kastvogel
- kaste, swv.
- verkaste, swv.
- KASTËL, stn.
- KASTELÂN, stn.
- KASTIGE
- Castis, n. pr.
- KASUGELE, swf.
- KÂT, adj.
- kâtsprëche
- KÂT, stm. stn.
- KÔT, stm. stn.
- QUÂT, stm. stn.
- quâtkevëre
- quâtsac
- kôtec, adj.
- KATEBLATÎN
- Katelange, geogr. n.
- KATER
- KATHEZIZIERE, swv.
- KATOLICÔ
- Kâtor, n. pr.
- Katus, geogr. n.
- Catus, geogr. n.
- KATZE, swv.
- merkatze, swf.
- sturmkatze, swf.
- katzenhurt
- katzenkrût
- katzenrein
- katzenzagel
- ketzîn, adj.
- kater, stm.
- katerman
- Kaukasas, geogr. n.
- KAWERZÎN, stm.
- KAUWËRZÎN, stm.
- Kaylët, n. pr.
- KEBES, stf. swf.
- KEBESE, stf. swf.
- kebesbruoder
- kebeshalp
- kebeskint
- kebessun
- kebeswîp
- kebeslich, adj.
- kebeslîche, adv.
- kebeselinc, stm.
- kebese, swv.
- bekebese, swv.
- verkebese, swv.
- KËC
- KËDEN
- CÊDER
- KEFER, swv.
- KEFSE, swf.
- KAFSE, swf.
- KEGEL, stm.
- kegelspil
- kegele, swv.
- CEGÔLITUS
- KEIBE, stf.
- KEIBE, swm.
- Keie, n. pr.
- Keye, n. pr.
- KEIE, sw.
- KEIN
- KEISER, stm.
- himelkeiser, stm.
- keiserambet
- keiserrîche
- keisertuom, stn.
- keiserlich, adj.
- keiserlîche, adv.
- keiserlîchen, adv.
- keiserinne, stf.
- keiserîn, stf.
- engelkeiserîn, stf.
- himelkeiserîn, stf.
- KËL, swf. stf.
- kniekël, swf.
- këlbant
- këlbrât
- kelgîtecheit
- këlsuht
- këlch, stm.
- KELCH, stm.
- KELGE, swv.
- CELIDÔN
- KELLÆRE, stm.
- KELRE, stm.
- trinkkeller, stm.
- wînkeller, stm.
- zolkeller, stm.
- kellerambet
- kellerhals
- kelnære, stm.
- kelnerîn, stf.
- KELLE, stswf.
- KËLN
- KELZ
- KEMEL, stm.
- KEMBEL, stm.
- KEMMEL, stm.
- kembeltier
- kemelîn, adj.
- kembelîn, adj.
- KEMENÂTE, swf. stf.
- kielkemenâte, swf.
- KENEL
- KENER
- KENNE
- KENGEL, stm.
- Centriûn, geogr. n.
- KEPFER, stm.
- CERÂUNS
- KËRBE, swv.
- kërbholz
- KER, swv.
- kerbëseme
- KËRDER
- KÊRE, swv.
- kêren, stn.
- bekêre, swv.
- entkêre, swv.
- enkêre, swv.
- erkêre, swv.
- gekêre, swv.
- missekêre, swv.
- verkêre, swv.
- verkêren, stn.
- unverkêret, adj. part.
- verkêrære, stm.
- widerkêre, swv.
- kêrunge, stf.
- bekêrunge, stf.
- umbekêrunge, stf.
- verkêrunge, stf.
- kêr, stm.
- abekêr, stm.
- hinnânkêr, stm.
| Kardeizn. pr.1.sohn von Tampenteire Parz. 293.2.Parzivals sohn Parz. 743. 781. 800. 801. 803. 805. W. Tit. 28. Lexer NLexer FindeB CARDENÂLstm.cardinal. ir kardenâle, ir decket iuwern kôr Walth. 33,9. pfiu iuch, ir cardenâl ân bâbest! die kristenheit ir roubet Helbl. 2,830.
KÂREISgeogr. n.künec von Kâreis Parz. 457.
Karfodyasn. pr.grâve Karfodyas von Tripparûn Parz. 772.
Lexer FindeB KARFUNKELstm.ein edelstein;lat.carbunculus. Parz. 741,14. 791,1.si ziuht ûʒ in allen ir tugenthafter muot, als den karfunkel tuot sîn schîn büchl. 1,500. karfunkel ist ein stein genant: von dem sagt man wie liehte er schîne MS. 1,15 a. liuhten als ein karfunkel g. sm. 673. carbunculus Er. 7745.
BMZ karfunkelstein s. das zweite wort.
Karidœlgeogr. n.stadt in Bretagne, in welcher Artus seinen wohnsitz hatte. Parz. 280. 281. 336. 401. Karidôl Iw. 10. 118. Wigal. 150. — Er. 1100 gilt Kardigân dafür, bei Chrestien Caradigant.
Lexer NLexer KÂRÎOFELgewürznelke;gr.καρυόφυλλον. H. zeitschr. 6,330.
BMZ kârîofelrîs s. das zweite wort.
Karkassûngeogr. n.W. Wh. 365. 432.
Lexer NLexer FindeB KARKÆRE , KERKÆREstm.kerker;lat.carcer. in charichære gestôʒen Diemer 350,7. in den charchâre werfen Gen. 57,30. des lîbes swære was ime ein karkære Ulr. 1479. diser karkære sol die sundære von rehten schulden twingen Tundal. 57,84. ich lac in grôʒer swære in dem tiefen karkære Barl. 93,6. kerkære Pantal. 739. kerker Engelh. 1929. Silv. 741. kerchel voc. o. 24,11. kerkenêre Roth. 2228. | |