| - CANTER
- Kanvoleiʒ, geogr. n.
- KANZ, stm.
- kanzwagen
- KANZELLE, f.
- KANZEL, f.
- kanzel, swv.
- kanzelære, stm.
- kanzellîe, stf.
- KAPE, swm.
- KAPËLLE, swf.
- KAPPËL, swf.
- kapelsoum
- kapellân, stm.
- kappelân, stm.
- KAPFE, swv.
- kapfeloube
- kapfespil
- erkapfe, swv.
- verkapfe, swv.
- umbekapfen, stn.
- kapfunge, stf.
- kapfære, stm.
- KAPITEL, stm.
- kapitelhûs
- kapitolîum
- KAPPE, swf.
- hëlkappe, swf.
- lînkappe, swf.
- mëssekappe, swf.
- münchkappe, swf.
- narrenkappe, swf.
- nëbelkappe, swf.
- reisekappe, swf.
- scharlachkappe, swf.
- tarnkappe, swstf.
- kappenzagel
- kappenzipfel
- käppelîn, stn.
- keppelîn, stn.
- käppel, stn.
- hëlekäppel, stm.
- käppelsnit
- KAPPE, swm.
- kappe, swv.
- kapûn, stm.
- Câps, geogr. n.
- KAPTIL, stn.
- KAR, stn.
- bînenkar, stn.
- hantkar, stn.
- kæsekar, stn.
- lîchkar, stn.
- liehtkar, stn.
- leffelkar, stn.
- rouchkar, stn.
- sulzkar, stn.
- KAR, stf.
- karfrîtac
- kar, swv.
- karme, swv.
- kartur
- KARACTER, stm.
- KARADRÎUS
- KALADRÎUS
- KARC (-GES), flex. GES) adj.
- unkarc, adj.
- kärclich, adj.
- kärclîche, adv.
- kärclîchen, adv.
- karcheit, stf.
- karge, stf.
- kerge, stf.
- kerge, swv.
- überkerge, swv.
- verkerge, swv.
- karge, swv.
- verkarge, swv.
- Carcobrâ, geogr. n.
- KARDAMUOME, f.
- Kardefablët, n. pr.
- Kardeiz, n. pr.
- CARDENÂL, stm.
- KÂREIS, geogr. n.
- Karfodyas, n. pr.
- KARFUNKEL, stm.
- karfunkelstein
- Karidœl, geogr. n.
- KÂRÎOFEL
- kârîofelrîs
- Karkassûn, geogr. n.
- KARKÆRE, stm.
- KERKÆRE, stm.
- hellekarkære, stm.
- karkervar
- kerkerhaft, adj.
- kerke, swv.
- kerker, swv.
- bekerke, swv.
- KARL, stm.
- Karl, n. pr.
- Karle, n. pr.
- Karlinge, stm.
- Kärlinge, stm.
- Kärlingen
- KARME
- Karminal, geogr. n.
- Karnahkarnanz, n. pr.
- Karnant
- KARNÆRE, stm.
- KARPFE, swm.
- Carpîte, n. pr.
- KARRE, swm.
- karrer, stm.
- karrech, stswm.
- karrosche, sw.
- karrâsche, sw.
- karrûne, swf.
- Karrîax, n. pr.
- Karsnafîde, n. pr.
- KARTE, swf.
- KARST, stm.
- Kartâgô, geogr. n.
- KARVE
- KASAGÂN
- CASAGÂN
- KÂSE, f.
- KÆSE, stm.
- legerkæse, stm.
- sweigekæse, stn.
- zigerkæse, stm.
- kæsekar
- kæseluppe
- kæsenapf
- kæsewaʒʒer
- Kaspar, n. pr.
- KASTÂNE, stf.
- KASTE, swm.
- hungerkaste, swm.
- kornkaste, swm.
- kastvogel
- kaste, swv.
- verkaste, swv.
- KASTËL, stn.
- KASTELÂN, stn.
- KASTIGE
- Castis, n. pr.
- KASUGELE, swf.
- KÂT, adj.
- kâtsprëche
- KÂT, stm. stn.
- KÔT, stm. stn.
- QUÂT, stm. stn.
- quâtkevëre
- quâtsac
- kôtec, adj.
- KATEBLATÎN
- Katelange, geogr. n.
- KATER
- KATHEZIZIERE, swv.
- KATOLICÔ
- Kâtor, n. pr.
- Katus, geogr. n.
- Catus, geogr. n.
- KATZE, swv.
- merkatze, swf.
- sturmkatze, swf.
- katzenhurt
- katzenkrût
- katzenrein
- katzenzagel
- ketzîn, adj.
- kater, stm.
- katerman
- Kaukasas, geogr. n.
- KAWERZÎN, stm.
- KAUWËRZÎN, stm.
- Kaylët, n. pr.
- KEBES, stf. swf.
- KEBESE, stf. swf.
- kebesbruoder
- kebeshalp
- kebeskint
- kebessun
- kebeswîp
- kebeslich, adj.
- kebeslîche, adv.
- kebeselinc, stm.
- kebese, swv.
- bekebese, swv.
- verkebese, swv.
- KËC
- KËDEN
- CÊDER
- KEFER, swv.
- KEFSE, swf.
- KAFSE, swf.
- KEGEL, stm.
- kegelspil
- kegele, swv.
| CANTERscriptorium gl. Mone 7,593. Kanvoleiʒgeogr. n.stadt in Waleis. Parz. 59. 60. 74. 77. 86. 140. 145. 325. 400. 494. 749. 755. 796. 803. W. Tit. 26. 35. 45. 46. Lexer KANZstm.rand.altn.kantr, ndd.kante. Gr. 2,213.
BMZ kanzwagen s. das zweite wort.
Lexer FindeB KANZELLE , KANZELf.kanzel.ahd.chanzella Graff 4,461. aus cancelli. cancellus kanzel voc. 1429. bl. 4. c.
Lexer kanzelswv.schreibe. wes kanzelt er (der bischof) hie vründen Frl. 411,13.
Lexer FindeB kanzelærestm.cancellarius. canzelâre leseb. 190,19. kanzelære Eracl. 1669. keisers êren trôst baʒ dan ie kanzelære Walth. 85,7. des rîches kanzeler Frl. 229,10.
Lexer FindeB kanzellîestf.kanzlei. des kaisers cancellîe Wolk. 15,2,5.
Lexer NLexer FindeB KAPEswm.ein fisch. capito chape sumerl. 39,7. quappe polipus Diefenb. gl. 217. kobe oder quappe allota voc. 1479.
Lexer FindeB KAPËLLE , KAPPËLswf.kapelle.mlat.capella. ein capelle Iw. 30. in der kapellen das. 152. 217. zuo der kapellen das. 192. vgl. Lachm. z. 5887. zer kapellen si giengen Er. 2942. ein kapelle (: snelle) H. Trist. 3163. fur ein kapelle (: snelle) Marleg. 20,167. diu künegin ze kappeln was, an ir venje si den salter las Parz. 644,23. er bûwt ein cappel in ir êr leseb. 838, 11. du (Maria) bist ein lebende cappel (: bappel), diu got ist wol gewidemet g. sm. 1242. vgl. leseb. 273,16. 2. geräth zum gottesdienst, das auf reisen mitgenommen wird. manec soumer muose tragen kappeln unde kamergewant Parz. 669,5.
BMZ kapelsoum s. das zweite wort. | |