| - kallen, stn.
- kallære, stm.
- bekalle, swv.
- bekallunge, stf.
- verkalle, swv.
- widerkalle, swv.
- kalle, stf.
- kalle, stf.
- gekelle, stn.
- kelze, swv.
- kalze, swv.
- kelz, stm.
- KALOMIDENT, geogr. n.
- Kalopeiʒ, n. pr.
- KALOPIERE, swv.
- kalopeiʒ, stm.
- Kalot
- KALP, stn.
- hintkalp, stn.
- merkalp, stn.
- rêchkalp, stn.
- vaselkalp, stn.
- waʒʒerkalp, stn.
- kelbelîn, stn.
- rêchkelbelîn, stn.
- kalbe, swf.
- kalbele, swf.
- kalbe, swv.
- kelberîn, adj.
- kelbrisch, adj.
- kilbere, f.
- KALT
- KAM, swm.
- kambritel
- KAMÊNE, swf.
- kamênisch, adj.
- KAMERE, swstf. stf.
- KAMER, swstf. stf.
- bettekamere
- brûtkamere
- buochkamere
- êkamere
- gerwekamere
- krësemkamere
- reitkamere
- schazkamere
- slâfkamere
- sprâchkamere
- spriukamere
- sunderkamer
- swâskamere
- trisekamere
- kamerbëlle
- kamerbirse
- kamerdolle
- kamerhort
- kamerrûʒe
- kamervrouve
- kamerwagen
- kamergewant
- kamerwîp
- kämerlîn, stm.
- kamerære, stm.
- kamererinne, stf.
- kamererîn, stf.
- kemerlinc, stm.
- Camille, n. pr.
- CAMILLE, swf.
- KAMP, stm. swf.
- KAM, stm. swf.
- KAMBE, stm. swf.
- hankamp
- hanenkamp
- niʒkamp
- triubelkamp
- wollekamp
- zierkambe
- kamprat
- âkambe, stn.
- hanefâkambe, stn.
- kembe, swv.
- kemme, swv.
- ungekembet, part. adj.
- kemmer, stm.
- kemmerinne, stf.
- KAMPF, stm.
- kampfhûs
- kampfmüede
- kampfgenôʒ
- kampfrëht
- kampfschilt
- kampfgeselle
- kampfslac
- kampfstat
- kampfvrî
- kampfwërc
- kampfwîse
- kampfzît
- kampfbære, adj.
- kampflich, adj.
- kampflîche, adv.
- kempfe, swm.
- vorkempfe, swm.
- vrônekempfe, swm.
- kempfe, swv.
- kempfer, stm.
- kampfer, stm.
- KAN
- KAN, swm.
- KANPFENNINC
- KANSCHILLINC
- KANVART
- KÂN, stm.
- kânec, adj.
- Kanabêus, n. pr.
- Kânach, geogr. n.
- Kanadic, geogr. name.
- KANÂL
- Kancor, n. pr.
- KANEL, stm.
- KENEL, stm.
- dachkenel, stm.
- waʒʒerkenel, stm.
- KANKER, swm.
- Kanlîûn, n. pr.
- KANNE, swf.
- ôrenkanne, swf.
- kannel, stf.
- kantel, stf.
- kandel, stf.
- CANTER
- Kanvoleiʒ, geogr. n.
- KANZ, stm.
- kanzwagen
- KANZELLE, f.
- KANZEL, f.
- kanzel, swv.
- kanzelære, stm.
- kanzellîe, stf.
- KAPE, swm.
- KAPËLLE, swf.
- KAPPËL, swf.
- kapelsoum
- kapellân, stm.
- kappelân, stm.
- KAPFE, swv.
- kapfeloube
- kapfespil
- erkapfe, swv.
- verkapfe, swv.
- umbekapfen, stn.
- kapfunge, stf.
- kapfære, stm.
- KAPITEL, stm.
- kapitelhûs
- kapitolîum
- KAPPE, swf.
- hëlkappe, swf.
- lînkappe, swf.
- mëssekappe, swf.
- münchkappe, swf.
- narrenkappe, swf.
- nëbelkappe, swf.
- reisekappe, swf.
- scharlachkappe, swf.
- tarnkappe, swstf.
- kappenzagel
- kappenzipfel
- käppelîn, stn.
- keppelîn, stn.
- käppel, stn.
- hëlekäppel, stm.
- käppelsnit
- KAPPE, swm.
- kappe, swv.
- kapûn, stm.
- Câps, geogr. n.
- KAPTIL, stn.
- KAR, stn.
- bînenkar, stn.
- hantkar, stn.
- kæsekar, stn.
- lîchkar, stn.
- liehtkar, stn.
- leffelkar, stn.
- rouchkar, stn.
- sulzkar, stn.
- KAR, stf.
- karfrîtac
- kar, swv.
- karme, swv.
- kartur
- KARACTER, stm.
- KARADRÎUS
- KALADRÎUS
- KARC (-GES), flex. GES) adj.
- unkarc, adj.
- kärclich, adj.
- kärclîche, adv.
- kärclîchen, adv.
| Lexer FindeB kallenstn.lautes sprechen, schwatzen. swîget nu und lât iuwer kallen H. zeitschr. 3,483. ir leideʒ kallen Frl. 336,4. ir neckisch kallen Renner 7087. der wîbe süeʒeʒ kallen Ls. 3,54. vgl. Hätzl. 1,18,62. 35,66. 105,56. 2,84,24.
Lexer kallærestm.schwätzer. er was mit wîsen worten ein spæher kallære Barl. 253,17.
Lexer FindeB bekalleswv.bespreche, beklage. der muoʒ mit mir den schaden ouch bekallen Frl. 127,19. vgl. 113,5.
Lexer bekallungestf.besprechung. Haltaus 125.
Lexer verkalleswv.spreche gegen etwas. hetet irʒ niht verkallet noch so vil ûf uns geschallet Helmbr. 1277. — die verchallen unchusticheit (multiloquam dolositatem) Windb. ps. 39 weist vielleicht auf ein stv.
Lexer FindeB widerkalleswv.widerrede. âne widerkallen Dioclet. 7070.
Lexer kallestf.plaudererin, sängerin. nachtegal diu frîe geêret sî, diu kalle fîn, diu des zwîes hüete MS. 1,189. b.
Lexer FindeB kallestf.gerede, geschwätz. joch hôrt ich iuwer kalle, die ir trîbent Myller 1,214. b. ich gib umb ir kalle niht ein einig lôrber Ls. 2,435. wil iuch der kal niht verdrieʒen das. 1, 298. mit ir treib er vil kalle die zuo der minne hôrten das. 516. vgl. Dioclet. 630.
Lexer NLexer gekellestn.lautes gerede, geschwätz.ahd.gachalli Graff 4,384. sîn vater hieʒ in sîn stille, vermîden solich gechelle Genes. fundgr. 2,53,1. sîn wîp und sîn geselle dâ machten ein gekelle maler von Würzburg, Frankf. hs. bl. 27. c.
Lexer kelze , kalzeswv.spreche laut, schwatze übermütig, schelte,ahd.challazju Graff 4,384. überigeʒ kelzen MS. 2,58. a. sô hebet sich ein klingen und ein kelzen MS. H. 3,292. b. dîn kelzen wirt dir wol geleit Bon. 40,27. bas sull wir darzuo kalzen Wolk. 9,5,6.
Lexer kelzstm.lautes sprechen, übermut, prahlerei. Herb. 14059 und anm. Geo. 1850. | |