| - schurpfehunt, stm.
- spürhunt, stm.
- suochhunt, stm.
- vogelhunt, stm.
- walthunt, stm.
- huntâʒ
- huntgesinde
- hunthoubet
- hunthûs
- huntlouch
- huntswamme
- huntvliege
- hundesber
- hundesrippe
- hundestille
- hundeszunge
- hundelîn, stn.
- hündelîn, stn.
- hundinne, stf.
- gehünde, stn.
- hundîn, adj.
- gehundet
- behundet
- hünder, stm.
- HUOBE, stswf.
- huobegëlt
- huobrëht
- jegerhuobe, stf.
- lëgerhuobe, stf.
- sinhuobe, stf.
- vaʒhuobe, stf.
- walthuobe, stf.
- widemhuobe
- huobære, stm.
- huobenære, stm.
- HUOCH (-hes), flex. hes) stm.
- huohe, swv.
- HUOF
- HUON
- HUOR, stn.
- huore, f.
- magedehuor, stn.
- sippehuor, stn.
- slëhthuor, stn.
- überhuor, stn.
- huorhûs
- huorkint
- huorlust
- huorgelust
- huormacher
- huorlich, adj.
- huorheit, stf.
- huore, swf.
- huorenkint
- huore, swv.
- behuore, swv.
- huorære, stm.
- huorer, stm.
- überhuorære, stm.
- überhuorer, stm.
- HUOSTE, swm.
- huoste, swv.
- HUOTE, stf.
- afterhuote, stf.
- burchuote, stf.
- morgenhuote, stf.
- nâchhuote, stf.
- huotelôs, adj.
- huotliute
- huoteman
- hüete, swv.
- behüete, swv.
- unbehuot, partic. adj.
- behüetunge, stf.
- behuot, stm.
- unbehüetec, adj.
- unbehuotsamekeit, stf.
- gehüete, swv.
- missehüete, swv.
- missehüeten, stn.
- verhüete, swv.
- unverhuot, partic. adj.
- hüetære, stm.
- hüeter, stm.
- brûthüeter, stm.
- brûthüeterinne, stf.
- torhüeter, stm.
- türhüeter, stm.
- burgbehüeter, stm.
- huot, stm.
- bluomenhuot, stm.
- gugelhuot, stm.
- kugelhuot, stm.
- hëlmehuot, stm.
- hiubelhuot, stm.
- îsenhuot, stm.
- krësmenhuot, stm.
- kuzhuot, stm.
- lasterhuot, stm.
- pfâwenhuot, stm.
- schatehuot, stm.
- schiubenhuot, stm.
- schiverhuot, stm.
- slâfhuot, stm.
- snüerehuot, stm.
- stahelhuot, stm.
- vingerhuot, stm.
- viurhuot, stm.
- vlinshuot, stm.
- vridehuot, stm.
- vuhshuot, stm.
- westerhuot, stm.
- hüetelîn, stn.
- hüetel, stn.
- gougelhüetelîn, stn.
- grinthüetelîn, stn.
- snüerehüetel, stn.
- HÜPPE
- HÛRE, swv.
- HIURE, swv.
- behûre, swv.
- verhûre, swv.
- HURM, stm.
- HÜRNE
- HURRE, swv.
- HURST, stm. stf.
- steinhurst
- vorhurst
- gehurste, stn.
- HURT, stf.
- vogelhurt
- katzenhurt, stf.
- vogelhurt, stf.
- hurtvalle
- HURT, stf.
- HURTE, stf.
- hurt, stm.
- buhurt, stm.
- hurtebære, adj.
- hurtelich
- hurtlich
- hurtlîche, adv.
- hurtlîchen, adv.
- hurteclich, adj.
- hurteclîche, adv.
- hurteclîchen, adv.
- hurte, swv.
- hurten, stn.
- behurte, swv.
- hurtiere, swv.
- hurtieren, stn.
- zerhurtiere, swv.
- buhurdiere, swv.
- hurtenier, stm.
- HÜRZE, swv.
- enthürze, swv.
- HÛS, stn.
- abgothûs, stn.
- alterhûs, stn.
- ambethûs, stn.
- bachhûs, stn.
- badehûs, stn.
- beinhûs, stn.
- bëtehûs, stn.
- breithûs, stn.
- briuhûs, stn.
- brôthûs, stn.
- brouchûs, stn.
- bruoderhûs, stn.
- buckelhûs, stn.
- dinchûs, stn.
- diuphûs, stn.
- ëbenhûs, stn.
- ëgelhûs, stn.
- ëʒʒehûs, stn.
- galînhûs, stn.
- gartenhûs, stn.
- gasthûs, stn.
- gemeinhûs, stn.
- gerwehûs, stn.
- glockhûs, stn.
- goteshûs, stn.
- hallhûs, stn.
- himelhûs, stn.
- hirtenhûs, stn.
- hôchhûs, stn.
- hunthûs, stn.
- huorhûs, stn.
- jeithûs, stn.
- kampfhûs, stn.
- kapitelhûs, stn.
- kërnhûs, stn.
- kleithûs, stn.
- kornhûs, stn.
- koufhûs, stn.
- lanchûs, stn.
- lîhhûs, stn.
- lîthûs, stn.
- munthûs, stn.
- muoshûs, stn.
| Lexer FindeB schurpfehuntstm.bissiger, die haut aufreißender hund. Frl. 92,11.
Lexer spürhuntstm.jagdhund (bracke), welcher das wild aufspürt. odorinsicus (d. i. odorisequus) Diefenb. gl. 195. Nib. 876,1. 881,1. 882,3.
Lexer suochhuntstm.suchhund, spürhund. er gruoʒte den lewen als ein suochhunt Iw. 148.
Lexer FindeB vogelhuntstm.hund, welcher auf der jagd mit falken gebraucht wird, zur jagd auf vögel abgerichtet ist. Bit. 72. a. 76. a. Ls. 2,427. Gr. w. 1,510.
Lexer FindeB walthuntstm.wolf. den grâwin walthundin Anno 692.
BMZ huntâʒ BMZ huntgesinde BMZ hunthoubet BMZ hunthûs BMZ huntlouch BMZ huntswamme BMZ huntvliege BMZ hundesber hundesrippe hundestille hundeszunges. das zweite wort.
Lexer NLexer FindeB hundelîn , hündelînstn.kleiner hund. Trist. 15873. frauend. 114,23.
hundinnestf.hündin. canicula sumerl. 37,48.
Lexer NLexer FindeB gehündestn.menge von hunden. do erlûte sâ zehant vil lûte daʒ gehünde Nib. 899,3. vgl. 901,3.
Lexer NLexer FindeB hundînadj.von einem hunde entsprungen. hündisch. sîn engele die sint hundîn Pass. 173,95. du tœtlîche hünden mensche Tauler, leseb. 868,17.
gehundetpartic.nie seil baʒ gehundet was niemals befand sich ein seil an einem bessern hunde. W. Tit. 142,2. | |